Com quem partilhar este caderno?
Ecoam os sinos do igrejário
num dos derradeiros dias
de Branha Velha sem beirarruas
e levam-te à vidinha cativa
que veu da morte dos teus.
Cada erva do cemitério
coberta deste céu de chumbo,
cada verme que há levar a tona dos meus ossos.
Este é o vento que ispe as cousas
do seu cobertor de vida.
sábado, 11 de outubro de 2008
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
1 comentário:
Demostra moito sentimento!
As persoas que son o ceo, son as que se decatan das cousas importantes.
Perdoa, xa sei que non gostas da RAG, hehe :P
Enviar um comentário